In 2014 werd Europa
belegerd, waarbij miljoenen Afrikaanse en Arabische migranten de EU binnen
marcheerden en asielaanvragen gebruikten om snel de regio binnen te komen
zonder controle. Nu de EU wordt geconfronteerd met een ongekende golf van
buitenlanders die sinds de Tweede Wereldoorlog of de ineenstorting van
Joegoslavië niet meer is waargenomen, is er sprake van een regelrechte crisis. Die
crisis is het gevolg van fouten gemaakt in het verleen. In plaats van hun
grenzen te beveiligen en de invasie af te weren, kondigde in Duitsland de
regering aan Angela Merkel aan dat ze in 2015 hun grenzen volledig zouden
openstellen voor migranten en vluchtelingen.
Veel migranten kregen
de indruk dat ze bij aankomst in Duitsland gratis huisvesting, sociale
voorzieningen en gemakkelijk werk zouden krijgen. De realiteit was veel
gecompliceerder, maar het beeld van een gouden land van belofte was alles wat
nodig was om een vloedgolf te veroorzaken. Door het gedeelde grensbeleid in de
EU werd de beslissing van Duitsland een probleem voor ieder ander land.
Destijds juichte de
beslist socialistische Europese meerderheid deze stap toe; waarbij veel linkse kiezers
migranten ontmoeten op treinstations om te klappen en ze toe te juichen. Om de
mentaliteit van politiek links te begrijpen is het belangrijk om te begrijpen
dat zij niet zozeer de migranten aanmoedigden als wel zichzelf. Linksen zijn
geconditioneerd om in de erfzonde te geloven, en die erfzonde is het zijn van
een blanke ‘koloniserende’ westerling. Ze juichten dus zichzelf toe; zij zagen
open grenzen als een daad van zelfopoffering en verzoening met de goden van de
progressieve ideologie.
Het resultaat was
rampzalig.
Sinds deze
zelfmoordactie is Europa onder de voet gelopen, waarbij jaarlijks miljoenen
migranten de regio binnenstromen. In 2022 woonden er “officieel” 23,8 miljoen
niet-burgers in de EU, waarvan de meeste in de afgelopen vijf jaar zijn
binnengekomen. Het merendeel daarvan was geconcentreerd in Italië, Frankrijk,
Zweden, Duitsland en Groot-Brittannië.
Al deze landen hebben
een piek gezien in geweldsmisdrijven en diefstal van eigendommen, met de
proliferatie van bendegeweld en toenemende gevallen van verkrachting. Europese
functionarissen hebben consequent geprobeerd de exploderende
misdaadstatistieken te verdoezelen en te verbergen, inclusief het stijgende
aantal kindermisbruikincidenten door migranten.
Nu de stagflatie zich
in de EU en een groot deel van de wereld heeft verankerd, neemt de illusie dat
westerse landen over de rijkdom en de middelen beschikken om tientallen
miljoenen buitenlanders te ondersteunen die op zoek zijn naar sociale
uitkeringen eindelijk af. De pogingen om de gevolgen van de bevolkingsgroei en
de botsing van onverenigbare culturen te verdoezelen, verliezen kracht. Nu doen
Europese politici plotseling op zijn minst alsof ze zich zorgen maken over
veilige grenzen.
Italië heeft de
detentie van illegale migranten goedgekeurd, tenzij ze 5.259 dollar kunnen
betalen als verwerkingskosten voor hun asielverzoeken. Deze maatregel is genomen
vanwege de grote stroom migrantenboten die vanuit Afrika de kust van het eiland
Lampedusa bereiken. De niet-burgerbevolking is nu aanzienlijk groter dan de
inheemse inwoners van Lampedusa. Er wordt ook gesproken over een zeeblokkade om
de boten tegen te houden. De Franse regering zegt dat ze zullen weigeren nieuwe
migranten uit de regio aan te nemen. Europa lijkt eindelijk wakker te zijn geworden.
Vraag is echter of dat niet te laat is.