Vorige week is de beurs van Wall Street voor de 8e achtereenvolgende week in het rood gesloten. Dat is zo goed als ongehoord. Sneetje na sneetje wordt afgesneden van \’s werelds grootste aandelenmarktkapitalisatie, dit op de wijze waarop een worst wordt geconsumeerd. Vooral de retailsector in de VS werd recent zwaar op de hak genomen, met onder andere een monsterverlies voor Target.
De doemdenkers beginnen over elkaars voeten te struikelen over de economische vooruitzichten, waarbij de ene econoom al pessimistischer is als de andere. Stephen Roach van Morgan Stanley voorspelt stagflatie. Maar wat is die stagflatie precies? Is het zoals de jaren 70 met torenhoge inflatie en negatieve groei of is het meer zoals hoge inflatie en toch met nog wat economische groei?
Want vandaag wordt niet nog meteen voorspeld dat de wereldwijde groei in het rood zal gaan. Let wel op, de Aziatische hoofdeconoom van Bloomberg heeft zojuist zijn bbp-groeivooruitzichten voor China teruggebracht tot een schamele 2% dit jaar. Dat is een daling van 3,6% ten opzichte van de vorige voorspelling en een voorspelling van 5,7% eind december 2021. En als de op één na grootste wereldeconomie zo vertraagt, dan volgt onvermijdelijk de wereldeconomie.
Peking begrijpt de boodschap. De PBoC heeft zijn Loan Prime Rate verlaagd voor de 5-jaars benchmarkrente, die dient als de belangrijkste benchmark voor hypothecaire leningen. De Chinese centrale bank heeft gesneden met 15 bps, wat er relatief klein uitziet maar haar gebruikelijke stappen van 5 bps overtreft. Hoe dan ook, de Yuan waardeerde de pro-actieve beweging want in reactie op het besluit werd de Chinese munt deze sterker ten opzichte van de USD.