De aankomende energiecrisis van Duitsland, het land staat aan de rand van de afgrond

Eind september 2021 was het project Nord Stream 2 na vele jaren van onzekerheid een feit. Op dat moment waren er nog maar een paar hindernissen te nemen op het gebied van regelgeving voor Duitsland en Rusland om de deal over de langverwachte en zeer controversiële aardgaspijpleiding af te sluiten. Het bereiken van een dergelijke deam zou een mijlpaal zijn geweest in de energiesamenwerking tussen de twee landen. Helaas is de regionale orde hard en snel van dat spoor afgeweken en is Europa in een hachelijke toekomst van onzekerheid gestort.

In de eerste weken van de door Rusland geïnitieerde oorlog in Oekraïne werd Duitsland, samen met de rest van Europa, in een hoek gewrongen met betrekking tot zijn energievoorziening, aangezien westerse sancties de traditionele routes en verbindingen in de energie- en financiële infrastructuur afsloten. In dat scenario is tot dusver geen verandering gekomen. In plaats daarvan heeft Duitsland de tijd voorbij zien tikken zonder dat een oplossing in zicht is. Het Russische Gazprom heeft onlangs de gasstroom voor Nord Stream 1 verlaagd tot 20 procent van de capaciteit.

Duitse kerncentrales blijven grotendeels inactief, met drie faciliteiten die 13 procent van de elektriciteit van het land leveren, vergeleken met 69 procent in Frankrijk. Kolencentrales hebben nu hun productie opgevoerd, met de onvermijdelijke nadering van de herfst- en winterseizoenen op korte termijn.

Duitsland, en inderdaad de rest van de wereld, heeft gehandeld op basis van de verwachting dat de algemene opwaartse trend van ontwikkeling en groei in westerse landen zou voortduren dankzij de sterke mondiale banden die een landschap van overvloed hebben gecreëerd en de algehele levensstandaard hebben verhoogd.

Maar nu staat de grootste economie van Europa voor een ernstige afgrond, aangezien het gevaar van aanzienlijke ontberingen op korte termijn opdoemt.

Uit een opiniepeiling van half juli blijkt uit de publieke opinie dat bijna een op de twee Duitsers bezorgd is dat Duitsland zichzelf meer pijn doet dan dat het de politieke doelstellingen van Rusland beïnvloedt door middel van strenge sancties. Het onderbuikgevoel van de leek hierover kan heel goed de realiteit weergeven dat de sancties van Duitsland op aardgas en energie in het bijzonder, evenals westerse sancties in het algemeen, onevenredig zelfbeschadigende effecten hebben. Of met andere woorden: Duitsland en de rest van Europa snijden zich vooral in het eigen vlees.