Een situatie enkele weken geleden in één van onze
WZC-centra. Allerheiligen stond voor de deur en veel mensen hadden de bedoeling
om er eens een héél lang weekend van te maken, als het even kon op kosten van
vadertje staat. En dat bleek dus te kunnen! En volledig terecht volgens Kristof
Calvo. “Afschaffing ziektebriefje: controle is goed, vertrouwen is beter”, zo
luidde onlangs de titel van diens column in De Morgen.
Voor het weekend voorafgaand aan Allerheiligen hadden
zich 30 (ja, dertig !!) personeelsleden (zorgkundigen, verpleging,
logistiek,..) van de 170 ziek gemeld. Met als gevolg dat 2 afdelingen compleet
zonder personeel dreigden te vallen. Met veel moeite konden van andere
afdelingen telkens 2 personeelsleden opgetrommeld worden om de geslagen gaten
te vullen. Dit terwijl in principe er 6 personeelsleden nodig zijn. We hoeven u
ongetwijfeld niet te vertellen dat de directie met de handen in het haar zat.
Een chaos van jewelste was het gevolg. Dit WZC-centrum is geen alleenstaand
geval, elders deden zich gelijkaardige taferelen voor.
Wat de ‘zieken’ betreft: hoe de personeelsdienst volk
op de vloer krijgt om de bewoners te verzorgen zal hen worst wezen. Was er
onlangs niet een “slimme” Kristof Calvo die in een column de
afschaffing van het ziektebriefje door de arts tijdens de eerste drie werkdagen
slechts een begin noemde en dat we meer “vertrouwen” in de werknemers
moeten hebben ? Uiteraard ontvingen alle afwezigen gewaarborgd loon, maar was
van gewaarborgde zorg geen sprake.
We zijn zo ver gekomen dat een snotvalling volstaat om
kosten van de staat thuis te blijven en toch doorbetaald te worden. Het is
uiteraard dit soort toestanden dat mensen van over heel de wereld aantrekt om
hun heil in ons land te zoeken. Maar wat zegt het spreekwoord? Inderdaad, de
kruik gaat zo lang te water tot ze barst. Luilekkerland dreigt onder zijn eigen
gewicht te bezwijken, want zonder veel poeha stapelen we rondom ons de schulden
torenhoog op. Vroeg of laat zal er een moment aanbreken dat alles onbetaalbaar
wordt, inclusief het thuiszitten met een snotvalling of een verstuikte pink.
Ons land heeft de 6de grootste schuldenlast in de EU
met ongeveer 108% van het bruto binnenlands product in 2021. Als de huidige
trends zich voortzetten, zal België tegen 2027 een schuldenlast van 116%
hebben. Dit is extra zorgwekkend gezien de stijgende rentetarieven, die snel
tot hogere kosten leiden.
De Europese uitgavenregels, bekend als het
Stabiliteits- en Groeipact, beperken normaal gesproken het jaarlijkse
begrotingstekort tot 3% van het bbp, maar niemand ligt echter wakker van het
feit dat dit tekort fors wordt overschreden tot ruim 6% van het bbp.
De dramatische situatie van het schuldenprobleem van
België wordt snel nog dramatischer. Zodra de staatsschuld 120% bereikt, riskeer je een sneeuwbaleffect op de
financiële markten. De huidige regering beseft niet hoe groot dit probleem is
en de afwezigen zonder ziektebriefje doen dat al evenmin. We vrezen dat het
voor hen een pijnlijk ontwaken zal worden op een voorlopig nog onbestemd
tijdstip in de nabije toekomst.