Wat betekent bottom
line de zogenaamde “schuldplafondovereenkomst” voor de VS, voor
toekomstige generaties Amerikanen en voor het belachelijke melodrama dat
Washington in zijn greep houdt? Het komt neer op een -0,2% van het bbp
verlaging van de nominale uitgaven. Wat eigenlijk zo goed als niets is.
Een herberekening wijst
uit dat het percentage klopt: die 0,2% verlaging van de uitgaven is het resultaat
van alle poeha uit de voorbije weken, een zogenaamde verlaging die niet alleen
de totale schuld tegen het einde van Biden’s ambtstermijn tot $ 35 biljoen zal opstuwen,
maar zelfs geen deuk in de lange termijn schuld van de VS zal veroorzaken. Of
met andere woorden: het was allemaal veel gedoe om niets, een schouwspel om de
financiële markten zand in de ogen te strooien.
Voor Kevin McCarthy,
die “onderhandelde” namens de Amerikaanse conservatieven, was die
schamele, lachwekkende nominale “uitgavenvermindering” blijkbaar iets
om heel trots op te zijn, zoals hij herhaaldelijk op zijn Twitter-feed aangaf…
Goldman Sachs vat de
uitkomst als volgt samen: de overeenkomst over het schuldplafond lijkt de
uitgaven in 2024 en 2025 waarschijnlijk met 0,1-0,2% van het bbp j-o-j te
verminderen, vergeleken met een basislijn waarin de financiering meegroeit met
de inflatie.
Vrij vertaald wil dit zeggen:
de “deal” kan resulteren in een nominale daling van de uitgaven met
0,1% (alleen voor volgend jaar, daarna stijgt het weer), maar gecorrigeerd voor
inflatie zullen de uitgaven in 2024 opnieuw hoger zijn! Het schuldenprobleem in
de VS (maar niet alleen daar), zal in de komende maanden alleen maar groter
worden.