Europese investeerders staan ​​in 2022 voor meer uitdagingen op het gebied van assetallocatie

Sinds de wereldwijde financiële crisis is het een turbulente rit geweest voor beleggers over de hele wereld. Europa was zeker geen uitzondering op die regel: de investeerders in deze regio moesten zich aanpassen aan een risicovolle omgeving. En aangezien COVID-19 een nieuwe reeks uitdagingen heeft geïntroduceerd voor de opbouw van portefeuilles en het genereren van rendement, zijn robuuste strategieën voor risicobeheer momenteel een topprioriteit; bescherming van rijkdom is net zo belangrijk als groei.

De omgeving met (vooralsnog) ultralage rentevoeten vormt een uitdaging voor de samenstelling van een beleggingsportefeuille. Het gebrek aan rendement in de aanhoudende ultralage rente-omgeving heeft veel beleggers ertoe aangezet de looptijden te verlengen, verder langs de kredietcurve te gaan of hun allocatie naar alternatieve activa te verhogen. Deze strategieën kunnen een hoger rendement opleveren, maar brengen ook een groter risico met zich mee. En hoewel obligaties traditioneel werden beschouwd als een afdekking tegen neerwaartse risico\’s en marktcorrecties, betekent de huidige lage rente dat ze mogelijk niet langer dezelfde diversificatie- en beschermingsvoordelen van de afgelopen decennia bieden.

Stijgende inflatie is het belangrijkste onderwerp geworden voor beleggers in Europa en de aanvankelijke hoop dat deze snel zou afnemen, begint te vervagen. Net als veel andere centrale banken over de hele wereld staan ​​de Bank of England (BoE) en de Europese Centrale Bank (ECB) nu voor de moeilijke uitdaging om snelle prijsstijgingen in te dammen en tegelijkertijd het ontluikende economische herstel te koesteren.

Ondanks recente recordcijfers van de CPI blijft de ECB momenteel vastbesloten haar accommoderende monetaire koers vast te stellen. Maar de bezorgdheid over de hardnekkigheid van de inflatie heeft de speculatie versterkt over de snelheid waarmee de fiscale en monetaire steun wordt aangepast. Deze wijzigingen in de monetaire politiek kunnen de markten bedreigen: te vroeg verkrappen kan het risico met zich meebrengen dat de economie weer in een recessie belandt, terwijl te laat verkrappen ertoe kan leiden dat de inflatie uit de hand loopt. Beleggers moeten daarom mogelijk hun strategische assetallocaties herzien om ervoor te zorgen dat ze over de juiste portefeuillebescherming beschikken. In een dergelijke portefeuille is een belangrijke plaats weggelegd voor goud en zilver.