Nationale Bank lapt de Maastrichtnormen aan de laars, gevolgen kunnen zwaar zijn

Van een nationale bank wordt verwacht dat ze enig gezond verstand aan de dag legt. In dat verband lijkt het alsof onze Nationale Bank de trappers kwijt is. Ze voert een politiek van ‘luister naar mijn woorden, maar kijk niet naar mijn daden’. Of een struisvogelpolitiek, zo u wil. Dat menen we alleszins te mogen afleiden uit de recente berichten die vanuit het hoofdkantoor van de nationale bank de wereld ingestuurd werden.

Want wat lazen we gisteren in De Tijd? “De stijgende schuldgraad brengt de houdbaarheid van onze overheidsfinanciën in gevaar, zegt de Nationale Bank in haar jongste jaarverslag. Toch laat gouverneur Pierre Wunsch het streven naar een begrotingsevenwicht tegen 2030 los.” ‘Dat is volgens hem niet haalbaar en niet wenselijk gelet op de stijgende kosten van de vergrijzing en de klimaattransitie.\’ De eerder gedane beloften worden dus zonder enige schroom aan de laars gelapt.

Je moet het maar durven om met een dergelijke verklaring naar buiten te komen. Daarmee wordt duidelijk aangetoond dat de Maastrichtnormen niet meer dan een vodje papier zijn, alleen nog goed om in geval van nood het gat mee af te vegen. In feite was de Coronacrisis de perfecte uitvlucht om de geldkranen wijd open te zetten. Nog wijder open, want in feite stonden die al wijd open. Maar er is nog altijd een spreekwoord dat zegt ‘de kruik gaat zolang te water tot ze barst’. Eindeloos schulden opbouwen kan nu eenmaal niet eeuwig blijven duren.

Corona kwam dus goed van pas als schaamlapje om alleen maar meer schulden te maken. Daarom komt het de regering niet zo goed uit dat de pandemie naar het achterplan dreigt te verdwijnen. Er is dan namelijk dringend een nieuw schaamlapje vereist. Misschien kunnen Alexander De Croo en zijn ploeg eens naar de VS kijken. Daar wordt het probleem van de oplopende inflatie weggemoffeld achter de zogenaamde oorlogsdreiging in Oost-Europa. De Oekraïense president vroeg zich deze week en plein public af over welke informatiebronnen de Amerikanen beschikten dat ze zo goed wisten waar en wanneer de Russen zouden binnenvallen. Woensdag 16 februari zou de Grote Dag worden, zo vertelde Washington. Niets van gezien dus.

De Croo moet dus op zoek naar een nieuw rookgordijn om te verbergen dat de gevoerde politiek het schuldenprobleem in heel zijn omvang aan de oppervlakte zal brengen. Die onthulling kan een bijzonder pijnlijke zaak worden in een omgeving van veel inflatie en hogere rentevoeten. Een of ander buurland bedreigen lijkt uitgesloten, zodat De Croo een ander wit konijn uit zijn hoek zal moeten toveren.

Maar dat konijn zal hoe dan ook slechts een doekje voor het bloeden zijn voor de gepeperde rekening die ons te wachten staat vanwege het ondoordacht spendeergedrag van de overheid. In afwachting gaan we eens in Maastricht rondsnuffelen of daar nog iets over is van de gemaakte afspraken omtrent het niet uit de laten lopen van een begroting. Maar eigenlijk is die uitstap nutteloos, we weten nu al dat daar geen spoor meer van te vinden zal zijn.