Het niet leren van lessen uit 2008 veroorzaakte de LDI-pensioencrisis in het Verenigd Koninkrijk

Er zijn duidelijke parallellen met veel van de problemen die tot de financiële crisis hebben geleid en wat er vorige week in het Verenigd Koninkrijk gebeurde.

De crisis op de Britse markt voor toegezegde pensioenregelingen vorige week leek op een herhaling van de bankencrisis van 2008 – alleen met andere acroniemen. Het werd veroorzaakt door een crisissituatie bij de LDI\’s – of aansprakelijkheidsgestuurde beleggingsstrategieën, een enorme £ 1,5 biljoen uithoek van de financiële markten waar de meeste mensen nog nooit van hadden gehoord. Een half dozijn lessen uit 2008 zijn blijkbaar niet geleerd.

Er bestaat niet zoiets als risicovrij. Afgezien van de drieletterige afkorting, hebben LDI\’s op het eerste gezicht weinig gemeen met de CDO\’s, of collateralised debt verplichtingen, de financiële instrumenten die de besmetting van in gebreke blijvende subprime-hypotheken een decennium geleden en een half geleden verspreidden.

Pensioenfondsen liepen in dit geval het risico, niet de banken. En de aanleiding was een ineenstorting van de prijs van staatsobligaties, niet die van woningkredieten. Toch zijn er duidelijke parallellen – het meest duidelijk is dat de AA-rated gilts die de LDI-strategieën ondersteunen, als risicovrij werden behandeld, net als de AAA-rated CDO\’s die uitgroeiden tot bijna waardeloze rommel. Zelfs als u accepteert dat het kredietrisico op staatsobligaties vrij minimaal is, wordt het marktrisico in deze normaliter ultraliquide effecten routinematig onderschat.

Ultralage rentetarieven hebben obscure neveneffecten. Jaren van lage rentetarieven in de aanloop naar 2008 hadden een door schulden gevoede zoektocht naar rendement aangemoedigd die beleggers naar risicovolle activa bracht. De nog lagere rentetarieven die na 2008 gemeengoed werden, hadden een diepgaand effect op de Britse pensioenfondsen. De gilts en obligaties van deze fondsen leverden niet genoeg op om aan de verplichtingen van de regelingen te voldoen.

LDI, gebaseerd op lenen (of \”repo-ing\”) tegen het onderpand van laagrentende gilts, werd een steeds populairdere manier voor regelingen om het tekort te compenseren. Maar wat in sommige gevallen begon als een afdekking, werd in sommige gevallen een inzet met hefboomwerking – een onweerstaanbare manier om anders lage rendementen wat aan te dikken. Inmiddels heeft de Britse regering een bocht van 90° gemaakt, maar het valt nog af te wachten of het onheil bij de LDI’s is afgewend.