Wat is het verband tussen stagflatie en een kwakende eend?

Als het eruit ziet als een eend, loopt als een eend en kwaakt als een eend, dan is het een eend. Daar hoeven we waarschijnlijk geen tekening bij maken. Ook in de economie zijn er signalen die met de beste wil van de wereld niet genegeerd kunnen worden. De inflatie stijgt en de koopkracht van consumenten daalt. Dat zijn duidelijke waarschuwingen voor tragere groei en hogere kosten.

Voor dergelijk scenario is er een economische omschrijving die de financiële markten niet graag horen. Ze beschrijven namelijk het gevreesde STAGFLATION-scenario waar de Fed en de andere centrale banken vrijwel machteloos tegen staan, want de strijd tegen stagflatie is niet zo makkelijk te voeren. De rente verlagen is eigenlijk onmogelijk, want die staat al historisch laag. De rente optrekken zou die economie de nek omwringen.

Tijdens de verspreiding van de pandemie hadden veel economen gewezen op de spaarquote als de sleutel tot het behoud van de koopkracht van de consument in het licht van stijgende prijzen. Maar dat is nu niet langer het geval. De besparingen als percentage van het beschikbare inkomen zijn ingestort, want de consumenten worden zowat overal in de wereld geconfronteerd met stijgende prijzen.

Tel daarbij de daling van de reële inkomsten op en je hebt een consument die bijna geen cash meer heeft voor brandstofuitgaven en andere consumptieve uitgaven. Wat ook gevolge heeft voor de bedrijfswinsten. Het wijst namelijk allemaal op tragere bestedingen, hogere prijzen en lagere inkomsten, waardoor de aandelenkoersen dalen en het welvaartseffect afneemt, wat tot stagflatie leidt. De zaken zien er dus niet zo rooskleurig uit voor 2022 zonder dat een echte verhoging van de lonen in de lucht hangt. Wat op zijn beurt weer inflatie in de hand werkt. Het lijkt er dus op wat we in een catch 22 scenario gevangen zitten.