Energiezekerheid is een belangrijk aandachtspunt voor de markt geworden

Professor Joseph Nye van de universiteit van Harvard zei ooit: \”Veiligheid is als zuurstof. Je merkt het meestal pas als je het begint te verliezen, maar als dat eenmaal gebeurt, is er niets anders meer waar je nog aan zult denken.\” Als we deze analogie uitbreiden, stellen we dat energiezekerheid als zuurstof voor de economie is. Bedrijven en consumenten hebben de neiging om dit niet op te merken totdat ze die veiligheid beginnen te verliezen.

Met een lage OPEC+-productiecapaciteit, lage voorraden en het conflict tussen Rusland en Oekraïne dat nog niet ten einde is, is energiezekerheid een belangrijk aandachtspunt geworden voor de financiële markten. Het is begrijpelijk dat de Europese leiders nog steeds terughoudend zijn om de Russische toevoer van olie en aardgas te blokkeren, aangezien de EU al op de rand van een recessie staat. De herwonnen populariteit van kernenergie spreekt in dat verband boekdelen. Kijken we nog even naar de oliemarkt.

Op het gebied van grondstoffen werd de reserveproductiecapaciteit uitgedund door onderinvesteringen in de afgelopen jaren, terwijl de vraag na de Covid-19-dieptepunten steeds verder opleeft. De voorraden van veel grondstoffen hebben een dieptepunt bereikt en de prijzen van aardolieproducten zijn tot boven hun recordhoogte van 2008 gestegen, aangezien Rusland een grote dieselexporteur is.

Toch zien we twee grote verschillen tussen de pieken van 2022 en 2008: (1) spotprijzen in plaats van termijnprijzen leiden olie vandaag hoger, en (2) de USD-achtergrond is erg sterk. De gevolgen voor de oliemarkt zijn duidelijk. Ten eerste zijn we van mening dat stijgende energieprijzen de oliebedrijven zou moeten verleiden om opnieuw meer te boren naar nieuwe voorraden. Ten tweede zou de kracht van de dollar moeten leiden tot een snellere terugval van de vraag.

Op de korte termijn kunnen echter drie bronnen van micro-inelasticiteit in vraag en aanbod en een complexe macro-achtergrond de olieprijspiek verergeren. Zodoende blijft een piek- en crashscenario de meest waarschijnlijke uitkomst

Ten eerste zou strategisch hamsteren kunnen plaatsvinden gezien de laagste aardolievoorraden van de OESO-regering sinds 2005. Ten tweede zou een eindeloze reeks prijssubsidies en -plafonds de vraag kunnen verstoren. En ten derde hebben kapitaaldiscipline en ESG-overwegingen de aanbodrespons vertraagd. Dit zou de olieprijs in de komende weken en maanden door het dak kunnen jagen.