Staken voor meer koopkracht, het valt ergens wel te
begrijpen. Steeds meer mensen slagen er niet meer in om de eindjes aan elkaar
te knopen. We hoeven u ongetwijfeld niet te vertellen dat het leven (peper)duur
is geworden. De vraag is echter of staken voor meer koopkracht wel zin heeft.
In een persmededeling leverde Unizo gisteren een boodschap
af die aan duidelijkheid niet te wensen overliet. We citeren: “De oplopende
loonkost en aanhoudende vraag naar méér in tijden dat vele kmo’s moeite hebben
om de eindjes aan elkaar te knopen zal onze maatschappij zéér duur te staan
komen.”
België één van de laatste landen is waar de
automatische loonindexatie nog bestaat, zo merkt UNIZO op, en dat zorgde het
voorbije jaar voor een ongeziene loonkostenexplosie. Ondernemers zitten met de
handen in het haar want na de stijging van de grondstofprijzen en de
energiekosten, moeten ze nu afrekenen met de grootste loonindexering die ze
ooit meemaakten. UNIZO trekt aan de alarmbel en vraagt om de volgende jaren een
aangepast indexeringssysteem toe te passen.
“Alle alarmsignalen staan op rood”, zegt UNIZO-topman
Danny Van Assche. “Onze leden geven aan te zullen knippen in hun personeel en
gaan gebukt onder de stress. Time is now, er moet iets gebeuren.”
Door de automatische indexering stijgen de loonkosten
voor Belgische werkgevers veel sneller dan in andere landen, met 15% per
werknemer in de periode 2022-2023. Bij onze belangrijkste handelspartners
Duitsland is dit 10%, in Nederland 8% en in Frankrijk 9%. We bouwen dus een
problematische loonkostenhandicap op. De competitiviteit van onze ondernemingen
staat onder ongeziene druk waardoor we ons uit de markt prijzen. Tot dusver de
persmededeling van UNIZO. De signalen in de bedrijfswereld staan op rood tegen
de achtergrond van een economie die zich op een belangrijk kruispunt begint.
Wat dat kruispunt betreft: daarover hieronder meer.
De staking moet worden gezien tegen de boodschap die
de Europese Centrale Bank gisteren de wereld instuurde. De ECB verhoogde haar basisrente
met een half procent en kondigde nog meer van hetzelfde aan. Iets wat op
economisch vlak niet zonder gevolgen zal blijven. De bedrijfswereld mag zich
klaar maken voor meer tegenwind. Trekt de ECB te fel van leer? De voormalige vicevoorzitter
van de ECB Vitor Constancio denkt van wel. ‘Dit is slecht nieuws voor de ganse eurozone.
Het is een buitensporig streng monetair beleid dat de komende recessie onnodig
zal verergeren. De opmerking geeft aan dat ook de centrale banken niet meer
goed weten van welk hout pijlen maken.
In dat verband deed ene Howard Marks, in Europa misschien minder bekend maar in
de VS een heuse legende een aantal opvallende uitspraken.
Howard Marks voorspelt hardnekkige inflatie en
gemiddelde rentepercentages tot 4% in de komende jaren. Hij voorziet dat
stijgende lonen prijsstijgingen aanwakkeren, wat zwaar op de economie gaat wegen.
De miljardair en mede-oprichter van Oaktree Capital Management noemden het
nieuwe paradigma slechts de derde ‘grote verandering’ in zijn vijf decennia op
Wall Street.
De eerste was een verschuiving in de mentaliteit van
beleggers van het vermijden van risico’s naar het afwegen ervan ten opzichte
van potentiële beloningen, terwijl de tweede de geleidelijke daling van de
rentetarieven tot vrijwel nul in de afgelopen vier decennia was. Nu krijgen we
dus het weer aantrekken van de rentevoeten, een verhaal waar we wel het begin
van kennen maar van geen kanten het einde. “Hoewel de geschiedenis laat
zien dat niemand de inflatie kan voorspellen, lijkt het waarschijnlijk dat het
hoger zal blijven dan we gewend waren na de wereldwijde financiële crisis, in
ieder geval voor een tijdje”, zei hij.
Of met andere woorden: we tasten meer dan ooit in het
duister wat de toekomst betreft, maar een aantal factoren roepen op tot de
grootst mogelijke voorzichtigheid als we onze welvaart willen behouden. Maar
dergelijke uitspraken zijn natuurlijk niet aan de vakbonden besteed, die niet
verder kijken dan morgen. Akkoord, veel werkgevers zitten momenteel op hun
tandvlees maar het onverantwoord gedrag van de vakbonden kan er toe leiden dat
de situatie binnen enkele jaren nog (veel) erger is. Het is maar dat u het weet!