Fuiken vol flatie (2) – Consul Fund

In het eerste deel van deze draad hebben we deflatie aangekaart.

Tijd nu om ook de andere platte banden onder ons financieel-economisch kaartenhuis weer eens wat op te blazen.

This time is different?

Herinner je je nog de mantra van de centrale bankiers uit deel 1?

Juist: ‘Vers geld. Onbeperkt.’

En dat het niet rolt.

Maar, hey, niet getreurd! De bazooka gewoon eens op de andere schouder leggen, toch?

Want om de tsunami aan geld in de echte economie gespendeerd te krijgen gebruiken de Centrale Bankiers vanaf nu niet langer het toverwoord ‘inflatie’, maar -spreek altijd met twee woorden- ‘verwachte inflatie’. Da’s ook een heel klein beetje beleefde bangmakerij, zo van “we verwachten twee procent, en gecombineerd met die negatieve rente crepeert uw spaargeld dan helemáál weg. Straks geen koopkracht meer, hoor, echt waar. Ga nu maar vlug shoppen.”

En wie zie je daar, onderweg naar de winkel, sneller dan de omloopsnelheid van het aanspoelende geld, joggen op diezelfde denkpiste? Mevrouw Lagarde. Die straks de digitale euro invoert. Kwestie van die virusvuile cash te bannen én en passant de commerciële banken buitenspel te zetten. En de dollar of de euro digitaliseren (type FedCoin), dat is de The Matrix-versie van à volonté bijprinten en uit de helikopters kieperen. En dan zet men daar (we zeggen maar iets, hé) een vervaldatum op: “Je volgende schijf van € 1000 moet je binnen de 2 maand spenderen, anders ben je ze kwijt.” Wedden dat de inflatiedoelstelling van 2% vanzelf wordt gehaald, wie weet zelfs met een nulleke erachter, of drie, who cares.

Wat de voorbije weken trouwens opvalt, is dat de Fed voluit TIPS (Treasury Inflation-Protected Securities) opkoopt. De vrees voor deflatie is zo groot, dat geen enkel koopprogramma wordt geschuwd om de geesten te rijpen voor het narratief van naderende inflatie.

En zo zit elke centrale bankier wel ergens aan meer dan één touwtje te duwen.

Printer goes brrrrrrr … money goes hyperrrrrrr …

Die duw aan het touwtje kan wel eens de knijp in de mosterdfles te veel worden: komt niks uit, komt niks uit, kwakt er alles uit. Als tandpasta uit de tube, de geest ontsnapt. En duw die er dan maar terug in …

Vorige week nog dat teken aan de wand: de §TRAN (de Dow Jones Transportation Average aandelenindex) bereikt een nieuwe all time high … Aandelen gelieerd aan trucks, schepen en het spoor draaien in de VS stilaan op volle toeren doordat de transporttarieven beginnen te stijgen. En rarara aan wie ze dié gaan doorrekenen.

Let wel!, inflatie komt overheden en centrale banken niet ongelegen, hoor. Naast debt forgiveness (het kwijtschelden van schulden, óók een optie bij een systeemcrisis) is het wegtoveren van schulden door middel van inflatie een populaire hobby van overheden en centrale banken.

Maar hoe, hé?

O ja, deze hebben we nog niet gehad: een devaluatie van de dollar.

Het financiële systeem gaat over-stag

In juni van dit jaar stond op Bloomberg een opiniestuk van Stephen Roach (ooit hoofdeconoom bij Morgan Stanley) waarin hij een nakende crash van de dollar voorspelt van -bijgesteld naar inflatie- zo’n 35% … Die gecrashte dollar, aldus Roach, kan een welkome buffer tegen deflatie opgooien, ok, maar, in combinatie met een te verwachten post-Covid slapper economisch herstel, zo vervolgt ie, geeft ons dat tegelijk reden om bezorgd te zijn over beginnende stagflatie, die rauwe mix van flauwe economische groei en oplopende inflatie die uiteindelijk voor ravage op de financiële markten zorgt.

Steen Jakobsen, chief economist en CIO van Saxo Bank, zit op dezelfde lijn. In zijn blogpost met de veelzeggende titel ‘Welcome back to the 1970s”, in april dit jaar, waarschuwt hij voor “inflation returning again with a vengeance, sometime in the next two years” … We parafraseren uit zijn artikel: Jakobsen verwacht dat, wat we de komende tien jaar zullen zien, vergelijkbaar zal zijn met wat we in de 70’er jaren hebben doorgemaakt. Nationalisatie van bedrijven, met raden van bestuur onder overheidsdictaat. Steeds minder rendement op geïnvesteerd kapitaal, meer belastingen op technologiebedrijven. Hogere btw, stijgende erfbelasting, galopperende taks op onroerend goed. En anderzijds groeiende tekorten, al zullen overheden die betaalbaar houden – zo verwacht Jakobsen – dankzij controle over de rentecurve, waardoor die overheden goedkoper blijven lenen, terwijl reële inflatie hun schulden uit het verleden wegtovert. Financiële repressie, vat Jakobsen samen, die zal leiden tot een massieve stierenmarkt in ‘tangible assets’ (tastbaar bezit).

Parallel daarmee denken wij dan bovendien aan stagnerende economische groei, massale werkloosheid, bevroren of geamputeerde lonen, vraaguitval, noem dat maar stagflatoire depressie, monetaire en fiscale stimulipakketten tegen de sterren op, helikoptergeld, en dan … als de duivel out of the box: weg!, dat vertrouwen in geld …

Hete aardappel

Ook Lacy Hunt, de diehard deflationista die we in deel 1 al opvoerden, waarschuwt voor een scenario waarin de Federal Reserve haar mandaat zou uitbreiden van ‘lending power’ naar ‘spending power’, en dan effectief overgaat tot het (monetair) sponsoren van het (fiscale) politieke beleid. (Al moet daartoe dus eerst de Federal Reserve Act (1913) gewijzigd worden. Wat de Fed evenwel niet belet vandaag al van alles op te kopen dat niet binnen haar mandaat valt.)

Met een hint naar Carter Glass, die bijna een eeuw geleden mee aan de wieg stond van de Glass-Steagall-act, uit Hunt in een interview met macrovoices.com zijn vrees voor mogelijke ‘spending power’ van de Fed: “We don’t want the Federal Reserve to turn the country into a banana republic. And if you give the Federal Reserve that ability, then the inflation rate would take off. But, unfortunately, what would happen is the inflation rate would rise very rapidly and Gresham’s Law would be triggered: The bad money chases out the good money. People would not want to hold paper assets. They will try to convert their paper assets into commodities that either can be consumed or can be traded for other commodities that they might need. You’ll force a return to barter. And in that case we would make everybody’s lives miserable. In other words, to go down the road of giving the Federal Reserve the ability to spend, you would basically destroy the system by trying to save the system.”

(bron: https://www.macrovoices.com/podcast-transcripts/841-dr-lacy-hunt-the-road-through-deflation-toward-eventual-hyperinflation)

(Vertaald: “We willen nu eenmaal niet dat de Fed het land in een bananenrepubliek verandert. En als je de Fed die bevoegdheid [nl. ‘spending power’, nvda] geeft, dan zou het inflatiecijfer de hoogte ingaan. Maar, wat helaas zou gebeuren, is dat de inflatie zeer snél zou stijgen en de Wet van Gresham zou triggeren: slecht geld jaagt goed geld weg. Men zou geen papieren activa willen aanhouden. Men zal papieren activa willen omruilen tegen grondstoffen die ofwel kunnen geconsumeerd worden, ofwel kunnen worden verhandeld voor andere grondstoffen die men nodig heeft. Waarmee je een terugkeer naar ruilhandel forceert. En in dat geval maken we ieders leven tot ellende. Met andere woorden, die weg opgaan, om de Fed de mogelijkheid te bieden om te spenderen, dan zou je in feite het systeem vernietigen door te proberen het systeem te redden.”)

David Brady (op Twitter te volgen via @GlobalProTrader) denkt nog een stap verder. In een blogpost op sprottmoney.com (juni 2020) verwacht hij – fwiw – dat we een periode van ‘hyperstagflatie’ over onze kop krijgen, een toxische cocktail van stagflatie en hyperinflatie. Leuk. Of, vrij naar hem vertaald, “een economie die afglijdt in depressie, terwijl je tegelijk hyperinflatie ziet in goederen en diensten waarop de meeste mensen rekenen, zoals voedsel en energie.” Naast meer stimulus, een universeel basisinkomen en een vallende dollar (met voor de VS hogere importprijzen tot gevolg) gokt hij ook op een verdere escalatie van de handelsoorlog met China, waardoor er een kink komt in de bevoorradingsketen en de Amerikaanse consument op de thuismarkt terecht moet voor producten en daarvoor meer betaalt.

Slotsom: wie inflatie zoekt, die kan inflatie krijgen.