Veel spaarders zullen het hebben geweten: hun bank
bleek heel wat noten op haar zang te hebben wanneer het op beleggen aankwam. Er
moest een ellenlange vragenlijst ingevuld, waarbij de kandidaat-belegger bij wijze
van spreken na naad van het lijf werd gevraagd. Nadat dezelfde belegger eerst met
zachte aandrang van het spaarboekje richting de beurs werd geduwd. Wie in de
afgelopen maanden de stap naar de beurs waagde, kon voluit mee ‘profiteren’ van
forse koersdalingen. Tot grote verbijstering van de ‘gelukkigen’. Die van het
gewoel op de beurs soms niet meer konden slapen.
Want waren aandelen op langere termijn niet de beste
belegging? Het werd door uw bankier-adviseur tot de treure toe herhaald. Klanten
die de adviezen van hun bankier of beleggingsadviseur maar aarzelend opvolgden,
werden in een defensief profiel ondergebracht. Maar eerst moest uiteraard die
vragenlijst afgewerkt worden. Want dat
werd in het kader van MiFID II door Europa vereist.
De afkorting staat voor Markets in Financial
Instruments Directive. Het gaat om een Europese richtlijn die de spelregels
vastlegt die alle financiële instellingen moeten volgen als ze je
beleggingsproducten aanbieden of als ze je daarover advies geven.
MiFID II is de opvolger van de MiFID I Richtlijn, die
in 2007 in effect is getreden, en zou in het voordeel van de particuliere
belegger moeten spelen. Okay, de vragen zijn allemaal beantwoord, uw bankier
kan aan de slag om u eens flink te verwennen.
Maar dat bleek aardig tegen te vallen. Neen, niet voor
uw bankier want die wordt wel degelijk vergoed voor het geleverde werk. In de
vorm van een fikse vergoeding voor bijvoorbeeld een defensief beleggingsfonds. De
prestaties van dat fonds vielen aardig tegen. Op de eerste plaats gingen van uw
inleg de instapkosten voor uw defensief beleggingsfonds af. Die konden oplopen
tot zelfs 3% en zelfs meer. Geld dat de klant zonder meer kwijt is. De bank
steekt het zonder meer in haar zak.
Kreeg hij daarvoor gedegen advies? De cijfers spreken
daarover boekdelen: het gemiddeld defensief fonds verloor dit jaar 12%. Een pil
die moeilijk doorgeslikt kan worden, dat spreekt vanzelf. Wie daarover zijn
beklag ging doen bij de bankier kreeg een gouden raad: ‘heb geduld’. Geduld is
een mooie deugd, kreeg u er als bijkomend advies nog gratis bovenop. De feiten
zijn echter niet te loochenen: u moest geld betalen aan uw bank om geld te
mogen verliezen.
Inderdaad, er zijn verzachtende omstandigheden: 2022
was een financieel jaar om zo snel mogelijk te vergeten. En uw bankier is zeker
niet alwetend (dat is inmiddels wel gebleken). De bank heeft echter wel de
kosten op zak gestoken en u vervolgens min of meer aan uw lot overgelaten. 2023
kan (en het zou eigenlijk wel moeten) een beter jaar moeten worden, maar het
kan toch nog een tijdje duren alvorens uw beleggingen weer boven water raken. Mogelijk
(maar niet zeker) kan daarna aan winst worden gebracht. Ditmaal niet alleen
voor de bank, maar ook voor u. Moraal van het verhaal: slik niet blindelings de
zalvende woorden van uw bankier. Die handelt op de eerste plaats voor eigen
rekening en daarna (misschien) pas voor die van u.