Eerst de bank en dan pas (misschien) de belegger

De BEAMA maakte onlangs de cijfers van de ICB-sector over het tweede kwartaal 2022 bekend. Die waren zoals verwacht niet bepaald bemoedigend, met daarbij de opmerking dat ook het derde kwartaal bezwaarlijk een hoogvlieger kon worden genoemd. Wat lazen we in het BEAMA-rapport?

“De Belgische fondsenmarkt tekende een terugval van 8,5 % op tijdens het tweede kwartaal van 2022 door toedoen van koersverliezen in de onderliggende activa en komt hierdoor uit op een gecommercialiseerd vermogen van 241 miljard euro.”, stelde Marc Van de Gucht als Directeur-Generaal van BEAMA.

“Uitzonderlijke financiële tijden vragen om rationeel te blijven en het hoofd koel te houden. Vermogensbeheerders begeleiden beleggers door deze volatiele tijden” aldus nog Marc Van de Gucht. Wat is zijn advies aan de beleggers?

“Het is van cruciaal belang om in deze uitzonderlijke tijden (geopolitiek, economisch, monetair,  klimaat), met een negatieve weerslag op de financiële markten, rationeel te blijven en zich niet te laten meeslepen door emoties en/of angst.

Daarom schuift BEAMA naar voren dat:

• Wie dit financieel aankan, best periodiek en gespreid blijft beleggen (o.m. in fondsen);

• Tijd, en meer bijzonder de lange termijn, de vriend is van de belegger;

• Men best zo vroeg mogelijke begint met pensioensparen om zijn welvaart te behouden na pensionering en optimaal te kunnen genieten van de kracht van kapitalisatie. Vul indien mogelijk je individuele portefeuille ook gestaag aan met andere fondsen;

• Financiële vorming belangrijk is en blijft.

We onthouden hieruit vooral het advies dat de vermogensbeheerders de beleggers door deze volatiele tijden begeleiden. In de praktijk blijken die adviezen niet zo heel veel waard te zijn. De boodschap van die vermogensbeheerders komt er op kort samengevat op neer dat de beleggers geduld moeten hebben.

Geduld is uiteraard een mooie deugd, maar alles heeft zijn grenzen. Opvallend is vooral dat de mensen van de banken hun eigen producten enthousiast blijven aanraden. Naar de reden waarom moeten we niet lang zoeken: de banken hebben zelf weinig geduld en willen hic et nunc geld verdienen. En dus kan de brave belegger 3% of zoiets aan instapkosten wanneer hem of haar weer eens een fonds wordt aangesmeerd.

Of de belegger daar zelf iets aan verdient, is van ondergeschikt belang. Hij of zij krijgt steeds weer het advies om geduld op te brengen, in de verte wacht een goud omrande toekomst. Of toch niet, want het advies om goud te kopen zal de belegger van zijn of haar bank niet krijgen. Waarom niet, vraagt u zich ongetwijfeld af? Heel eenvoudig, daar verdient u bankier veel te weinig aan. U zal dan ook het dwingend verlies krijgen om niets in edelmetalen te doen. Ook al hebben die het dit jaar beter gedaan dan aandelen en obligaties.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *