Een bericht op Bloomberg maakte vorige week nogmaals melding
van dalende prijzen voor zeecontainers op routes heen en weer naar China en dit
vanwege de dalende westerse vraag naar Chinese goederen.
Het lijkt er volgens Frank Vranken, hoofd strateeg van
Bank Edmond de Rothschild, op dat de exportkant van het Chinese herstel van de economische
groei heel goed kan tegenvallen. Het kan de beren ervan overtuigen dat de
wereldwijde groei vertraagt, maar ondanks alle inkt die over de verwachte
recessie is gemorst, schetsen de recent gepubliceerde PMI-gegevens een ander
beeld. Aan beide zijden van de Atlantische Oceaan overtrof het resultaat de
verwachtingen en in Europa klom het cijfer weer boven de 50-drempel, wat
betekende dat er een einde kwam aan de krimp.
En er is net zo veel onzekerheid bij het luisteren
naar economen over waar zij denken dat de inflatie tegen het einde van dit jaar
zal stabiliseren. Dat wordt echter niet weerspiegeld in de renteverwachtingen aangezien
de financiële markten een zeer optimistische kijk hebben op de inflatie. Dat
wordt vandaag weerspiegeld in hoe ze de Fed zien handelen; een laatste
renteverhoging van 25 basispunten en daarna renteverlagingen van 50 basispunten
tegen het einde van het jaar. Dit alleszins op basis van de evolutie van de
futures.
Als men een dalende inflatie en lagere rentevoeten zou
combineren met een opwaarts verrassende economische groei, ontvouwt zich
opnieuw een Goldilocks scenario. Rekenen de aandelenmarkten op een dergelijk
scenario, gezien de gestegen koersen sinds het begin van dit jaar? Het is een
uitdagend idee. Maar het heeft volgens de statistieken weinig kans van slagen.
Inverse rate curves zoals vandaag hebben vaker wel dan niet geleid tot harde
landingen in plaats van zachte landingen. De boodschap van Vranken is dan ook
duidelijk: er hangt nog steeds een dichte mist boven het economisch landschap
en die mist zal waarschijnlijk niet zo snel optrekken. 2023 belooft dus opnieuw
een spannend jaar te worden.