De steeds populairder
wordende rechtse partij Alternative für Deutschland (AfD) wordt een groot
probleem in Duitsland. Deze partij, opgericht in 2013, was aanvankelijk een
nogal exotische onderneming van een groep economen en universiteitsprofessoren
die zich verzetten tegen het toenmalige beleid van Angela Merkel ten aanzien
van de crisis in de eurozone.
Na een decennium van
isolatie op het politieke toneel, als gevolg van de gevolgen van de
migratiecrisis, het restrictieve beleid van Berlijn ter bestrijding van de pandemie,
de inflatie en de sociale en economische kosten van een streng klimaatbeleid,
verklaart momenteel een op de vijf kiezers zich bereid AfD te steunen . In de
oostelijke landen van Duitsland kan het zelfs op 30 procent van de stemmen
rekenen.
Tijdens het
partijcongres in Magdeburg was naast slogans die opriepen tot vrijheid en
soevereiniteit even sterk de roep om vrede.
De AfD trekt vooral
diegenen aan die traditioneel wrok koesteren jegens Amerika, Rusland nog steeds
zien als de strategische partner van Duitsland en het beleid van het Westen de
schuld geven van de oorlog in Oekraïne.
De aantrekkelijkheid
van deze partij en haar groeiende aanhang kan over het algemeen worden
verklaard door het feit dat ze openlijk en luid uitdraagt wat veel gewone Duitsers
tegenwoordig geloven, iets wat traditionele politieke partijen, gevangen in de
kring van politieke correctheid, niet willen toegeven.
Het huidige klimaat in
Duitsland heeft een zelfaandrijvend mechanisme in gang gezet waarbij de simpele
afwijzing van alternatieve burgeropvattingen de politiek in de richting van
meer polarisatie en een groeiend verlies aan stabiliteit duwt.