De onverzadigbare vraag
naar goud van de centrale banken nu ze diversifiëren weg van de Amerikaanse
dollar en de groeiende invloed van BRICS-landen om te concurreren tegen de rol
van de greenback als ’s werelds reservevaluta, geven een gedenkwaardig jubileum
een nieuwe betekenis.
Deze week tweeënvijftig
jaar geleden sloot toenmalig president Richard Nixon wat nu wel eens het “gouden
raam” werd genoemd. De Amerikaanse dollar was niet langer inwisselbaar voor het
edelmetaal. De verhuizing betekende het einde van het Bretton Woods akkoord,
want daar hebben we het dus over.
Economen hebben
opgemerkt dat sinds de wereld afstand heeft genomen van de goudstandaard, de
wereldwijde groei enorm is gestegen, gebaseerd op krediet en vrij zwevende fiat-valuta’s.
In 1972 bedroeg het wereldwijde BBP 3,8 biljoen dollar. Volgens schattingen van
het Internationaal Monetair Fonds wordt het wereldwijde bbp vandaag geschat op
$ 105 biljoen, en is het $ 5 biljoen hoger dan in 2022.
De omvang van de
wereldeconomie is een van de redenen waarom veel economen niet snel een
terugkeer naar de goudstandaard verwachten.
“Het goud dat
vorig jaar werd gedolven, was ongeveer $ 225 miljard waard”, zegt Marc
Chandler, algemeen directeur van Bannockburn Global Forex. “De Fed treedt op
als bewaarder van buitenlandse centrale banken, het meeste goud ligt in de VS
opgeslagen. De bewaarnemingen zijn dit jaar met $ 136 miljard gestegen.
Hij voegde eraan toe
dat, omdat de wereldwijde kredietmarkt zo groot is, de goudprijs fors hoger zou
moeten zijn om een grotere rol te spelen in de wereldwijde M2-geldhoeveelheid.
Staat de wereld aan de
vooravond van Bretton Woods 3.0, 52 jaar nadat Nixon het “gouden raam” sloot?
Chandler is van mening dat dit inderdaad het geval is, om de simpele reden dat
er geen andere keuzemogelijkheden meer beschikbaar zijn.