De maand december is
traditioneel de maand dat de eindejaarslijsten op de beleggers worden
losgelaten. De Franse zakenbank Carmignac heeft haar voorspellingen alvast
gereed. De focus zal in 2024 op de economie komen te liggen, dat stelt Raphaël
Gallardo als hoodeconoom van Carmignac. Het kan ons inziens geen kwaad om eens
van nabij te kijken naar wat Gallardo voorspelt.
“De ontwikkelde
economieën bleken opmerkelijk veerkrachtig ondanks de sinds 2022 scherp
gestegen reële rente (die zou moeten uitmonden in een normalisering van de
Japanse rente in 2024). Wij geloven echter niet in de neutrale rentevisie van
‘hoger voor altijd’. We denken eerder dat de transmissie van de renteschok naar
de economieën wordt vertraagd door tijdelijke factoren die in de loop van 2024
zullen verdwijnen. De “zachte landing” zou dus moeten aanhouden in de
eerste helft van 2024, gevolgd door een recessie in de tweede helft van het
jaar, om te beginnen in de VS.
“In de VS en
Europa wordt de recessietrend voornamelijk gedreven door de lagere winstmarges
en dat is nu al zichtbaar in een daling van het aantal vaste arbeidsplaatsen en
een stijging van de wanbetalingen bij zowel bedrijven als huishoudens. Die ontwikkeling
wordt echter afgeremd door exogene factoren. In het bedrijfsleven worden de
marges beschermd door een overschot aan contant geld en een toename van de
immigratie, die voor een personeelsbuffer zorgt. Wat betreft de huishoudens
wordt de spaarquote kunstmatig laag gehouden door een overschot aan cash en
welvaartseffecten die het gevolg zijn van de verstorende impact van de
monetaire verruiming op de waarderingen van activa.
“Doordat de
schuldverhoging na de coronacrisis op een halterstrategie is gaan lijken als
gevolg van de oplopende staatsschulden en ondoorzichtige constructies met
particulier kapitaal, zijn de financiële markten zich des te minder bewust van
het onderliggende cyclische risico. Deze tweedeling zorgde voor meer veerkracht
tijdens de beginfase van de groeivertraging, maar zal nadelig zijn voor de
flexibiliteit van het monetair beleid en de opschoning van de balans zodra de
recessie toeslaat.
“De zachte landing
werd tot nu toe in de hand gewerkt door de toenemende immigratie en lage
financiële risicopremies. Maar deze factoren hebben de koopkrachtcrisis van de
huishoudens vergroot en de welvaartsongelijkheid en identiteitspolitiek aangewakkerd
– allemaal grieven die een voedingsbodem zijn voor politiek populisme (Trump,
Wilders). Hierdoor zullen meer landen een inflatieverhogend beleid gaan voeren
als reactie op de dreigende recessie (stijging van de overheidsuitgaven,
protectionisme, sluiting van grenzen).
“Wat betreft China
zal het vertrouwen in de particuliere sector in binnen- en buitenland laag
blijven door de onopgeloste woningcrisis. Het meest recente stimuleringspakket
en de geopolitieke ontspanning met de VS zouden voldoende moeten zijn om de groei
in het eerste halfjaar van 2024 rond de 4%
te stabiliseren. Om in het tweede halfjaar van 2024 een groeiversnelling
teweeg te brengen, zal de regering haar stapsgewijze aanpak moeten prijsgeven
en kiezen voor een strategie die gericht is op het herstructureren van alle
woninggerelateerde schulden (inclusief die van de lokale overheden en het
LGFV-segment[1]), het nationaliseren van verliezen, het herkapitaliseren van
banken en het stimuleren van de consumptie. Een dergelijke reuzensprong blijft
toekomstmuziek om politieke redenen.