Zoals voorspeld in zijn
boek ‘The China Crisis’ blijkt de huidige economische structuur van China volgens
James Gorrie, medewerker aan de Epoch Times onhoudbaar.
In dat boek betoogde Gorrie
waarom het faillissement van China Evergrande niet het einde is van de
economische crisis in China, maar slechts het begin.
In 2012 werd Gorrie
door Wiley & Sons gevraagd om een boek te schrijven over de economische
structuur van China vanuit zijn tegendraadse standpunt. De lezer herinnert zich
misschien wel (of misschien niet meer) dat China destijds het economische
wonder van de wereld was. In tegenstelling tot de meeste waarnemers zag Gorrie
verschillende kritieke problemen met het Chinese politieke-economiemodel en
schreef daarover in ‘The China Crisis’.
Hij identificeerde
zeven sleutelgebieden – gezien de basis waarop China, of beter gezegd de Chinese
Communistische Partij (CCP) opereerde – die het Chinese economische model
onhoudbaar maakten. En hij was niet de eerste die dit zag. Gordon Chang schreef
er in 2001 over in zijn boek ‘The Coming Collapse of China’. Die Chang
voorspelde een ineenstorting in 2011, die uiteraard niet heeft plaatsgevonden.
Maar uitstel betekent in dit geval geen afstel.
In plaats daarvan bleven
ook na 2011 de economische macht en technologische bekwaamheid van China
groeien en zich ontwikkelen. Dat verklaart waarom er destijds en de
daaropvolgende zeven jaar allerlei termen werden bedacht om de snelgroeiende
economische status van China te beschrijven. Er was het ‘Beijing Mirakel’, ‘Het
Chinese model’, het ‘Chinese staatskapitalisme’ en andere lovende uitspraken
die vrijwel unanieme bevestiging gaven van de Chinese vooruitgang en prognoses
voor een mooie toekomst.
Veel experts, economen
en waarnemers voorspelden zelfs dat het Chinese staatskapitalisme het model zou
zijn voor opkomende landen over de hele wereld, vanwege de snelheid waarmee het
de Chinese economie had getransformeerd. Er werd ook voorspeld dat China de
Verenigde Staten spoedig zou overschaduwen wat betreft het bruto binnenlands
product (bbp) en deze zou vervangen als mondiale hegemonie.
Wat deze laatste
voorspelling betreft, is het belangrijk om te erkennen dat het lijkt alsof deze
daadwerkelijk werkelijkheid wordt. Houd er in dat opzicht echter rekening mee
dat dit vooral te wijten is aan het falen van het Amerikaanse beleid en niet
aan wat China doet.
De financiële en
technologische investeringen van de Verenigde Staten en andere westerse landen
hebben het onvermijdelijke zeker uitgesteld, maar zullen het niet tegenhouden.
Aan de basis ligt
uiteraard de ondermijnende aard van corruptie. Voor de CCP zijn corruptie in de
vorm van politieke omkoping, grootschalige diefstal uit de particuliere sector
en misbruik van het financiële systeem de middelen om de controle te behouden
en rijkdom te verwerven. Het verkrijgen van absolute macht is het einddoel,
niet een gezonde economie. En dat zal zich nu werken, want de Chinese economie
dreigt weg te zinken in een bodemloos moeras.